اسید سولفونیک چیست (LABSA) خرید اسید سولفونیک ایرانی
2019-02-10اسید سولفوریک چیست | قیمت اسید سولفوریک H2So4
2019-02-12مشخصات ماده
نام :متیل ترشیو بوتیل اتر
نام انگلیسی :
Methyl tert-butyl ether
نام تجاری :
MBTE
فرمول شیمیایی :
(CH3)3COCH3
شماره ثبت :
1634-04-4
*****این محصول موجود نمی باشد*****
فروش MTBE :
گروه بازرگانی شیمیایی تهران ، از جمله واردکنندگان و فروشندگان MTBE بوده و در حوزه خرید و فروش مواد شیمیایی صنعتی بالخص فروش MTBE تجربه بالایی دارد. شما می توانید جهت تهیه با کیفیت و مناسب این محصول با کارشناسان بازرگانی شیمیایی تهران ارتباط برقرار نمایید.
قیمت MTBE :
جهت استعلام سریع قیمت MTBE صنعتی صفحه اصلی سایت بازرگانی شیمیایی تهران از اینجا وارد شوید و در قسمت استعلام قیمت ، درخواست خود را ارسال نمایید، کارشناسان فروش ما در اسرع وقت با شما تماس خواهند گرفت.
MTBE یا متیل ترشیو بوتیل اتر چیست ؟
متیل ترشیو بوتیل اتر (همچنین به عنوان MTBE و ترشیو بوتیل متیل اتر شناخته می شود) یک ترکیب ارگانیک با فرمول ساختاری (CH3) 3COCH3 است. MTBE یک مایع فرار، قابل اشتعال و بی رنگ است که به مقدار زیاد در آب حل می شود. بوی این ماده مانند بوی تند دی اتیل اتر است که باعث به وجود آمدن طعم و بوی نامطبوع در آب می شود. MTBE یک افزودنی مورد استفاده در بنزین است که به عنوان یک عامل برای افزایش عدد اکتان استفاده می شود. استفاده از آن به دلیل آلودگی آب های زیرزمینی بحث برانگیز است. با این حال، تولید جهانی MTBE ثابت است و دلیل این امر رشد استفاده از آن در بازارهای آسیایی و ممنوعیت استفاده از آن در کشور های توسعه یافته است.
تاریخچه MTBE
در ابتدای دهه 1970 این ماده به عنوان جایگزین تترامتیل سرب به بازار سوخت ایالات متحده عرضه شد. دلیل استفاده از MTBE افزایش عدد اکتان بنزین بود، پس از اصلاح قانون و حرکت به سمت هوای پاک از این ماده بیشتر استفاده شد زیرا تولید کربن مونوکسید و اوزون به حداقل می رسید. مقدار MTBE بسیار کمتری برای افزایش عدد اکتان در سوخت های زمستانی در مناطقی از ایالات متحده استفاده می شود. این مناطق دارای مشکل وجود CO بیش از حد در هوا هستند. در مجموع، تقریبا یک سوم بنزین ایالات متحده در سال های اخیر دارای مقداری MTBE بوده اند.
فرایند تولید MTBE
MTBE از طریق واکنش شیمیایی متانول و ایزوبوتیلن تولید می شود. متانول از گاز طبیعی به دست آمده و ایزوبوتیلن از بوتان حاصل از نفت خام یا گاز طبیعی حاصل می شود، بنابراین MTBE مشتق شده از سوخت های فسیلی است. در ایالات متحده، مقدار بسیار زیادی (بیش از 200،000 بشکه (32،000 مگاوات) در روز در سال 1999) تولید شد. در در آن زمان از این ماده به عنوان یک افزودنی سوخت استفاده می شد.
کاربرد های MTBE
MTBE به عنوان جزئی از سوخت در موتورهای بنزینی استفاده می شود. این ماده شیمیایی باعث افزایش عدد اکتان بنزین شده و در نتیجه خوش سوزی بنزین را افزایش می دهد.
کاربرد به عنوان عامل ضد ضربه(در موتور های احتراق داخلی)
در ایالات متحده آمریکا از سال 1979 در بنزین در مقادیر اندک استفاده شده است، این ماده به عنوان یک اکسیژن زا به سوختن کامل بنزین کمک می کنند، همچنین باعث کاهش انتشار گازهای مضر خروجی شده و دیگر اجزای بنزین مانند آروماتیک ها (به عنوان مثال بنزن) رقیق می شوند. پیش از معرفی سایر اکسیژن افزاها و افزایش دهنده های عدد اکتان، شرکت های پالایشگاهی MTBE را برای ویژگی های ترکیب و هزینه کم خود انتخاب کردند.
جایگزین های MTBE به عنوان عامل ضد ضربه
سایر اکسیژن افزاها به عنوان افزودنی برای بنزین در دسترس هستند از جمله این اکسیژن افزاها می توان به اتانول و سایر اترها مانند ETBE اشاره کرد.
اتانول به عنوان یک جایگزین بی خطر MTBE توسط گروه های ذینفع در آمریکا و اروپا مورد توجه قرار گرفته است. در سال 2003، کالیفرنیا اولین ایالت ایالات متحده بود که MTBE را با اتانول جایگزین کرد.
جایگزین دیگری برای اتانول ETBE است که از اتانول و ایزوبوتن تولید می شود. تولید آن به عنوان یک افزودنی شبیه MTBE است، اما با توجه به قیمت بالای اتانول در مقایسه با متانول، قیمت ETBE نیز گران تر است.
بنزین با کیفیت های بالاتر نیز به عنوان یک جایگزین شناخته می شود، به طوری که افزودنی هایی مانند MTBE غیر ضروری هستند. ایزو اکتان می تواند به تنهایی به کار رود. واحد های تولید MTBE را می توان برای تولید ایزو اکتان از ایزوبوتیلن مجددا راه اندازی کرد.
کاربرد به عنوان یک حلال
MTBE به طور گسترده ای در صنعت به عنوان یک جایگزین بی خطر دی اتیل اتر (که معمولا در تحقیقات علمی مورد استفاده قرار می گیرد) به طور گسترده ای استفاده می شود. پرا که این ماده پتانسیل انفجاری کم تری نسبت به دی اتیل اتر دارد. همچنین در تحقیقات علمی به عنوان یک حلال استفاده می شود. این ماده در برابر اسیدهای قوی نیز ناپایدار است. و در مواجهه با بروم، شدیدا واکنش داده و بسیار خطرناک است.
کاربرد های دارویی
در روشی که به درمان انحلال تماسی موسوم است، MTBE به طور مستقیم به کیسه صفرا تزریق می شود تا سنگهای صفراوی دفع شوند.
پایداری و انتشار در محیط
MTBE در غلظت های بسیار پایین، طعم ناخوشایندی را آب می دهد. MTBE اغلب به به وسیله نشت مخازن ذخیره سازی زیرزمینی (USTs) در ایستگاه های بنزین و یا ریختن بنزین حاوی MTBE بر روی زمین به سفره ی آب های زیرزمینی وارد می شود. حلالیت در آب و ماندگاری MTBE موجب می شود که سریعتر از سایر اجزای بنزین حرکت کرده و آب ها را آلوده کند.
MTBE با فعالیت باکتری ها تجزیه می شود. در نوع مناسب بیوراکتور، مانند بیوراکتور بستر سیال، MTBE می تواند به سرعت و به صرفه از آبحذف شده تا جایی که دیگر قابل تشخیص نباشد. کربن فعال تولید شده از پوست
نارگیل می تواند برای جذب MTBE استفاده شده و MTBE را به سطوح غیر قابل تشخیص کاهش دهد، اگر چه این سطح کاهش احتمالا تنها در شرایط ایده آل امکان پذیر است. در حال حاضر هیچ گونه روشی برای از بین بردن
این ماده در محل آلودگی ارائه نشده است که قادر به کاهش غلظت آلودگی به شرایط اولیه (قبل از به وجود آمدن) باشد.
به گفته IARC، یک سازمان تحقیقاتی سرطان سازمان بهداشت جهانی، MTBE به عنوان ماده ی سرطان زا برای انسان طبقه بندی نشده است. MTBE را می توان در آب با غلظت 5 تا 15 میکروگرم در لیتر اندازه گیری کرد.
از سال 2007، محققان اطلاعاتی در مورد اثرات بهداشتی مصرف MTBE اارئه داده اند. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) بر این عقیده است که داده های موجود برای اندازه گیری خطرات MTBE برای سلامت
انسان به مقدار کم در آب آشامیدنی کافی نیستند، اما داده ها حاکی از این است که MTBE در دوزهای بالا یک سرطان زای بالقوه برای انسان است.
محدودیت تولید و استفاده از MTBE
در سال 2000، EPA قصد داشت تا در حدود چهار سال استفاده MTBE را در برخی کاربرد ها ممنوع کند. بعضی ایالت ها ممنوعیت های MTBE را بدون اعمال فشار از سوی فدرال اعمال می کنند. کالیفرنیا MTBE را به عنوان
افزودنی بنزین در سال 2002 ممنوع کرد. ایالت نیویورک نیز استفاده از MTBE را به عنوان یک افزودنی سوخت در سال 2004 ممنوع کرد. MTBE هنوز برای سایر کاربردهای صنعتی به لحاظ قانونی بدون محدودیت است.
مقررات وضع شده در رابطه با آب آشامیدنی
EPA اولین بار MTBE را در سال 1998 به عنوان عامل نیازمند به استاندارد فهرست کرد.
این استاندارد در گروه استاندارد های مربوط به آب آشامیدنی قرار می گرفت. این استاندارد با نام MCL بیان شده و بیانگر حد اکثر مقدار آلودگی مجاز است.