کراتین چیست و چه عوارضی دارد؟
کراتین نوعی پروتئین سرشار از ترکیب آلی “سیستین” می باشد. این ترکیب ارگانیک خاص همان چیزی است که مو را فوق العاده سفت و به شدت الاستیک می کند. دانشمندان کراتین را به دلیل ساختار منحصر به فرد و خواص جالب آن به عنوان یک “بیوپلیمر” بررسی می کنند. بیوپلیمرها در همه جای طبیعت یافت می شوند و شکل و ساختار مواد موجود را تامین می کنند، از برگ و پوسته درخت تا لاک لاک پشت و ناخن و موی انسان. کراتین می تواند یک نمونه کلاسیک از پلیمرهای زیستی باشد و سازنده ترین پروتئین در مو و ناخن ما است. افزودن این ماده با روش های دستی به مو می تواند سبب صافی مو ها و لخت شدن مو های فر شود. اما آیا مواد شیمیایی تشکیل دهنده ی کراتین خطرناک هستند؟
کراتین پروتئینی است که بدن به طور طبیعی آن را تولید می کند. این ماده به ساختار و استحکام مو، پوست و ناخن کمک می کند.
الیاف مو از سه ناحیه اصلی تشکیل شده است:
مدولا: این قسمت در هسته فیبر مو قرار دارد و فقط در موهای بزرگتر یا ضخیم تر دیده می شود.
کورتکس: این جزء اصلی مو است. حاوی پروتئین است و پشتیبانی ظاهری را فراهم می کند.
کوتیکول: این لایه بیرونی محافظ نازک از سلول های کراتینه شده تشکیل شده است که مانند فلس روی هم قرار دارند.
در داخل قشر مو، کراتین با کمک پیوندهای شیمیایی مانند پیوند یونی، پیوند دی سولفیدی و پیوند هیدروژنی، یک زنجیره مارپیچ بلند را تشکیل می دهد.
مواد شیمیایی موجود در کراتین تراپی مو، رشته های کراتینه را هدف قرار داده و شکل آنها را تغییر می دهد.
در طول درمان کراتینه مو، یک آرایشگر یک محصول مبتنی بر کراتینه را روی موها اعمال می‌کند و سپس از یک اتوی صاف برای محکم کردن موها استفاده می‌کند.
